Idź na siłownię, mówili

Siłownia. Świetna sprawa, gdy potrzebuje się różnych obciążeń, a nie chce się z mieszkania robić składowiska ciężarków, kettli i innej maści przyrządów. Świetna sprawa zimą, gdy zanieczyszczenie powietrza często zniechęca do przebywania na zewnątrz, a zimno przeszkadza zmarzlakom, takim jak ja. Świetna sprawa latem, gdy żar się z nieba leje a opcja treningu w klimatyzowanych wnętrzach jest zdecydowanie lepsza niż opcja udaru cieplnego.

Do tego dorzućmy atmosferę zapier… ostrego treningu, wylewania hektolitrów potu, inspiracji treningowej, generalnie wszechogarniającego poczucia jedności z masą trenujących obok ludzi.

Poszłam ja znów wczoraj, pełna chęci w żądzy czynu, po dłuższej przerwie, do takowej świątyni siły, fitnessu, wyzwalających się zewsząd endorfin i…

wchodzę do szatni, osoby będące w środku gapią się nieprzychylnym wzrokiem. Mówię „cześć” do wszystkich…cisza, gapią się dalej. Hmm… No nic…wybieram szafkę i się przebieram.

Kieruję swoje kroki do pustej w niedzielne popołudnia sali fitness by zrobić sobie rozgrzewkę. W ramach rozgrzewki lubię sobie potańczyć, więc miejsce idealne, nikomu się nie przeszkadza.

Po rozgrzewce idę do tzw. strefy dla kobiet. Już z daleka widzę, że jest na niej dosyć dużo pań, więc od razu kieruję swoje kroki na bardziej męską, tzw. strefę wolnych ciężarów. A tam…jeszcze więcej ludzi, okupacja ławeczek przez panów z nosem w smartfonach, tudzież robiący sztuczny tłum inni panowie, przechadzający się między sprzętami przy lustrach, ewidentnie wykonujący trening gałek ocznych w sensie wytężania wzroku na strefę kobiet.

Uroczo.

No to idę na strefę kobiet, gdzie mi się wydawało jednak luźniej. Widok z bliska jest ciekawy. Na wszelkich sprzętach, na których można sobie posiedzieć – ławeczkach treningowych masażerach, maszynach z siedziskami, rozłożone w różnych pozach panie, także z nosami w smartfonach. Tak jak kiedyś nie do końca ubrane widywałam tylko trenerki personalne (+100 do lansu), tak teraz po prostu wszystkie bez wyjątku – bardziej rozebrane niż ubrane. Grunt by poduszka na tyłku w spec-legginsach była dobrze wszyta, a stanik treningowy odpowiednio wycięty. Acz widziałam już taką mega szczupłą, której ów sztuczny tyłek zjechał poniżej jej oryginalnego. Biedna, nie zauważyła… Oczywiście babeczki ani grama potu, full makijaże, nienaganne fryzury. Od czasu do czasu coś tam machną, a potem znowu 20 minut na smartfonie. Raz jednak widziałam jedną ambitną, która dla lansu nałożyła sobie na sztangę taki ciężar, że przy podnoszeniu kolana jej się schodziły do środka (niebezpieczne dla kolan, nooo ale duże talerzyska na sztandze robią wrażenie na chłopakach, c’nie?). Cisnęła ze dwa razy biedna i…cyk smartfonik na 20 minut. Całości obrazka dopełnia widok nieschodzących z oblicz pań min typu „bitch face”, nazywanych też wiecznym sfochaniem.

Uroczo.

Znalazłszy sobie jakiś niewielki kawałek podłogi by porobić ćwiczenia na stojąco (o wolnej ławeczce zapomnij), w przerwach między seriami widzę co porabiają moje, ekhem…, „koleżanki” ze strefy. A tam każdorazowo bez zmian. Smartfon, pozycja półleżąca na jakimś przyrządzie (lub na podłodze na macie), bitch face i patrzcie na mnie panowie trenujący gałki oczne.

I ja wiem, że to nie jest ważne, że wyglądam tam jak jakaś sierota w kompletnym ubraniu, takim, by pochłaniało pot z całego ciała i dawało komfort. Wiem, że trzeba zająć się sobą i po prostu zasuwać ze swoim treningiem.

ALE

Uwierzcie mi, naprawdę ciężko o motywację na normalnym poziomie, gdy się widzi wokół ludzi, którzy przez większość czasu gapią się w swoje smartfony zamiast trenować i faktycznie korzystać ze sprzętów, które zajmują, są niekomunikatywni, z wiecznym fochem na twarzach. To, mimo wszystko, wchodzi w głowę i zabiera chęci.

Zrobiłam swoje i kieruję się do szatni. Mam nastrój gorszy niż gdy decydowałam się pójść na siłkę, jestem wyprana z energii życiowej. Nie, nie z sił fizycznych z powodu treningu, lecz właśnie z wewnętrznych pokładów pozytywnej energii.

Chyba nie tego szukam wychodząc do ludzi…ale cóż, nie poddaję się.

Dla przeciwwagi: A co jest fajne na mojej siłce?

Taka waga (InBody 170) z pomiarem składu ciała, również segmentowym. Czyli człek dowiaduje się również, ile ma mięśni i tłuszczu w każdym ramieniu, każdej nodze i tułowiu, także wylicza poziom tłuszczu trzewnego, najbardziej szkodliwego dla zdrowia. Dzięki temu wiadomo, czy trzeba dobudować tkankę mięśniową, czy tylko spalać tłuszcz i w których częściach ciała, czy też jakaś strefa już jest w dobrej kondycji. U mnie np. nogi zawsze są zawsze w najlepszym stanie, aktualnie w stanie perfekcyjnym. No i wiem, że mam przyłożyć się do ramion i tułowia.

No i, chwalę się, właśnie wczoraj mi wymierzyła, że w ostatnim czasie zgubiłam 1,5kg samego tłuszczu, a poziom tłuszczu trzewnego mi spadł zdecydowanie bliżej normy 🙂

Tym bardziej należy się nie poddawać 🙂

P.S. A może na siłce takie klapki na oczy założyć jak QŃ? 😉